Notlarimin ne kadar geciktigi oglumun dogum gününden belli. Nerdeyse bu seneki dogum günü geldi catti, lakin ben henüz gecen seneki notlari yazmakla mesgulüm. Neyse kaybettigimiz arayi elbet kisa zamanda kapatacagiz.
Gecen sene yavrularimla bir anlasma yaptik. Dogum günü kutlamalarina belirli bir yasa gelince son vermemiz gerek diye fikrimi beyan ettim. Cocuklarim bundan pek hoslanmadilar. Lakin onlara bu konu ile ilgili biraz bilgi verince sükürler olsun ki beni anladilar ve ikna oldular. Mademki dogum günlerini cocuklari sevindirme amacli ve baska cocuklara imrenmesin diye yapiyoruz öyleyse bu cocuk büyüdügünde artik böyle bir kutlamaya illaki gerek duymak zorunda degil. Cocuklarin ne zaman büyüdügü, ne zaman genc sayildiklarini tartismamiz gerekti tabi böylece. Yasadigimiz ülke kanunlarina baktik, bir kisi 14 yasini doldurunca kanun önünde artik genc sayiliyor. Öyleyse biz de bu yasi baz almaya karar verdik. Cocuklarimin bu organizasyondan vazgecmek istememelerindeki asil sebebin hediye oldugunu kesfettim. Oysaki özel günlerde, bayramlarda, okul ve cami mezuniyetlerinde ve basarilarinda zaten bir cok hediye aliyorlardi. Onlari dogum gününden vazgecirmek icin yavas yavas adim atmak gerektigini anladim. Simdilik yas 14´ü doldurunca kutlama organizasyonu yok ama sadece hediye var.
Evet böylelikle her birimize uygun sekilde bir karar almis olduk.
Ilk uygulamamizi Muharrem yavrumda gerceklestirdik. Kendi ailemizle bir yemege ciktik. Dogum gününden ziyade onun genclige ilk adim atisini kutladik. Kücüklügünden aklimiza gelen güzel anilari paylastik. Beyimle hüzünlendik dogrusu. Ne hizla akip gecmisti zaman. Gercekten bu kadar yil olmusmuydu.
Muharrem yavrum icin son anda yetistiripte aldigimiz hediyeyi masanin üzerine cikardim. Oysa kendisi bir hediye beklemiyordu. Annesinin kutlama ile birlikte herseyi sonlandirdigini saniyordu. Biraz üzgün ve kirgindi da bütün yemek boyunca ama belli etmiyordu. Biz de ona sürprizimizi belli etmiyorduk hani. Hediyenin disardan görünüsünü bir kitaba benzetti, pek memnun olmadi. Ben de artik daha cok okumasi gerektigini, bu yüzden kitapligina bir kitap daha ekledigimi söyledim... hihihihi...
Sonunda hediyesini acti ve cok cok cok mutlu oldu. Uzun zamandir hayalindeki I Pad´i görünce cok duygulandi, cok memnun oldu. Sadece kendisine ait, annesinin esyalarina ihtiyac duymadan ama yine de biraz kurallara bagli bir özgürlükte kullanabilecegi bu aygiti cok begendi.
Anne babanin evladinin gözlerindeki sevinci görmesi, onlari mutlu etmesi kadar güzel bir haz olamaz. Hayattaki huzur ve mutlulugumuzun yavrularimizin mutluluguna endeksli oldugunu farkediyorum her gecen gün.
Hayatta sunu anladimki en büyük sevincim önce anne babama hayirli bir evlad olup onlara hizmet etmek, sonra evlatlarimi, esimi mutlu etmek ve sonra da etrafimdaki tüm insanlara faydali olmaya calismak kadar güzel bir duygu yok.
Rabbim her daim kendine hayirli bir kul, Resulüne hayirli bir ümmet, anne babamiza hayirli bir evlad, esimize hayirli bir es, evladlarimiza hayirli ebeveynler ve cevremize hayirli bir dost olmamizi nasib etsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder